Amayzine was bij Victoria Beckham.
EN DAT GING ZO.
Sommigen vinden het heel kansloos om te zeggen maar wij schamen ons hier allerminst voor; voor de show van Victoria Beckham, zo’n beetje de meeste exclusieve show van NYFW en waar alleen de allerbelangrijkste mensen voor worden uitgenodigd, hadden wij geen kaart. Maar om voor de deur filmen, fotograferen en mensen te interviewen heb je geen invite nodig dus dat was ons plan. Samen met May en cameraman Sacha trotseerden we de koudste dag tot nu toe en kwamen we om 09:15 uur aan bij de venue waar om 10:00 uur de show zou beginnen.
Die venue was naast Cipriani, een wereldberoemd Italiaans restaurant dat ook wel eens het toneel is geweest in een aflevering van Sex and the City. Zoals gezegd, het is de koudste dag tot nu toe, met -8 op de thermometer en -20 als gevoelstemperatuur dankzij een door merg en been snijdende wind. De aanvoer van hip en beroemd volk is nog wat magertjes dus we besluiten bij Cipriani naar binnen te gaan voor een warme kop thee, en dan iets later met de Amayzine-microfoon wat interviewtjes af te nemen.
“ehm, we staan nu opeens binnen bij de show van Victoria Beckham? Really?”
Een alleraardigste portier opent de grote zware deur en eenmaal binnen blijkt het helemaal niet Cipriani te zijn, maar de show venue. We zien de bankjes staan en de catwalk liggen, overal rennen in het zwart geklede PR-meisjes rond die driftig in hun oortjes roepen en May en ik kijken elkaar aan en denken: “ehm, we staan nu opeens binnen bij de show van Victoria Beckham? Really?” En dan komt onze liefde voor mode om de hoek en besluiten we dat als we nu toch binnen zijn, we net zo goed binnen kunnen blijven. Alle grote modemensen hebben aan het begin van hun carrière shows gecrasht, niet omdat je een onbeleefde hork bent, maar omdat je zó graag de kleren van dichtbij wil zien en de sensatie van een show wil proeven. En goed beschouwd is Amayzine met haar anderhalf jaar nog maar een broekie dus we besluiten dat we doen alsof we gek zijn en hier so totally horen.
De zenuwen slaan ons dan behoorlijk om de oren want het duurt nog wel een uur voordat de show begint en er is dus nog een uur tijd waarin de PR-mensen ons in de smiezen kunnen krijgen en ons aan onze haren het pand uit kunnen sleuren. We zetten onze meest arrogante en verveelde blik op (modemensen zijn vaak nogal blasé en hebben so totally alles al gezien) en vermijden de blikken van de PR-meisjes.
mijn hart barst bijna uit m’n lijf van de spanning
Ondertussen komen Anna Wintour met dochter Bee, inkoper Justin O’Shea, Grace Coddington, Rachel Zoe en Tonne Goodman binnen, met nog veel meer knap en beroemd modevolk. We zijn dus binnen, maar moeten nog één hindernis overwinnen: de meisjes van de seating. Die brengen de gasten naar hun plekje, een plekje dat wij dus niet hebben. We kijken even aan hoe dat allemaal gaat en besluiten dan ons ertussen te gooien. “Lies, we moeten NU gaan zitten want straks gaan m’n knieën trillen’ zegt May en ook bij mij bezorgen de zenuwen me vlekken in m’n nek. May doet alsof ze aan het bellen is (want dat staat zo lekker arrogant) en ik staar wat in de verte en we lopen zo hup hop langs de strenge PR-meisjes en nemen ergens plaats op het achterste rijtje. Maar aangezien er in totaal maar drie rijtjes zijn is dat nog steeds best dichtbij de catwalk.
We zitten. Op iemands plek. We blijken in het inkopersvak te zitten vlak achter Justin O’Shea van Mytheresa.com en mijn hart barst bijna uit m’n lijf van de spanning. May wil Jet en Joss appen dat we bij de show zitten maar dat mag pas van mij als het eerste model aan het lopen is want anders gaat het misschien alsnog mis. En dan, dan gaat het licht uit, muziek aan, en komt inderdaad het eerste model het plankier op. En wij zitten erbij.
Na afloop doen we nog wat interviewtjes maar belangrijker is dit: we waren erbij. Noem me een kleuter, noem me een valsspeler, ik vond het ZO spannend en ZO leuk. Dit smaakt echt naar meer. Als toetje hebben we dit filmpje in elkaar gedraaid, van ons voor jou, want zo zijn jullie er ook een beetje bij. Enjoy!